เมื่อวันที่27ผมกับป้านั่งรถไฟไปเยี่ยมพ่อผมที่โรงพยาบาลจังหวัดแพร่ ท่านอาการดีขึ้นมาก ผมไม่คิดว่านี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้ดูแลพ่อ ผมนอนโรงพยาบาล1คืน และต้องรีบกลับเพื่อมาทำงานในวันจันทร์ ผมบอกพ่อว่าถ้าพ่อหายดีผมจะพาไปกินหัวปลาหม้อไฟที่พ่อชอบ ผมมาถึงกรุงเทพเช้าวันอาทิตย์ที30 และตอนบ่ายทางบ้านก็โทรมาบอกว่าพ่ออาการทรุด ประมาณ6โมงแม่และพวกป้าเอาพ่อกลับไปไว้ที่บ้าน เพราะพ่อผมบอกว่าอยากกลับไปตายที่บ้าน เวลาประมาณทุ่มกว่าผมกลับมาที่ห้อง แล้วก็ได้กลิ่นยาเหมือนที่โรงพยาบาล ผมรู้ทันทีว่าพ่อได้มาหาผมแล้ว ผมจึงจุดธูป16ดอกและวางพวงมาลัย1พวงที่หน้ารูปพ่อ พ่อผมมีองค์ปู่ขุนอิน ผมได้บอกกับพ่อว่าผมรักพ่อ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงผมจะดูแลแม่เอง ขอให้พ่อไปสู่สุขติ(น้ำตามันไหลอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน) และก็สวดมนต์ทั้งน้ำตา จากนั้นผมก็โทรไปบอกที่บ้านว่าพ่อมาหาบอลแล้ว ป้าบอกพ่อหายใจเบาแล้ว หลังจากวางสายประมาณ5นาที ป้าก็โทรมาบอกว่าพ่อเสียแล้ว.........
วันที่13มิถุนายนผมได้ข่าวร้ายอีกครั้ง ป้าโทรมาบอกว่าตาเสีย ผมเสียใจมาก ผมเคยอยู่กับตาจนจบป.3แล้วก็เข้ามาเรียนต่อที่กรุงเทพ และผมจะกลับไปหาตาทุกๆปิดเทอมและทุกเทศกาล ผมยังคงจำวัยเด็กที่ได้อยู่กับตาและยายได้ดี ยายผมเสียตอนผมอยู่ป.6... ตาผมจะเผาในวันที่17นี้
ขอให้พ่อกับตาไปสู่สุขติ รักและคิดถึงเสมอ......บอล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น